12 Mart 2009 Perşembe

BERABERLİK - BİR ÖMÜR BOYU...


Yaşlı bir bey, sabah erken evinden çıkmış, yolda ilerlerken, bir bisikletlinin çarpmasıyla yere yuvarlanmış ve hafif yaralanmış.
Sokaktan geçenler yaşlı beyi hemen en yakın sağlık birimine ulaştırmışlar.Hemşireler, önce pansuman yapmışlar ve 'biraz beklemesini ve röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini' söylemişler.

Beraberlik - bir ömür boyu...
Yaşlı bey huzursuzlanmış; "acelesi olduğunu, röntgen istemediğini" söylemiş. Hemşireler merakla acelesinin nedenini sormuşlar."Eşim huzur evinde kalıyor. Her sabah birlikte kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum" demiş.
"Eşinize haber iletir gecikeceğinizi söyleriz" deyince.
Yaşlı adam üzgün bir ifade ile "Ne yazık ki karım Alzheimer hastası hiç bir şey anlamıyor, hatta benim kim olduğumu dahi bilmiyor" demiş.Hemşireler hayretle "Madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden her gün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz?" diye sormuşlar.
Adam buruk bir sesle "Ama ben onun kim olduğunu biliyorum" demiş.


4 yorum:

beyaz mendil dedi ki...

Çok güzel bir yazı,daha önce de okumuştum.Çok etkilenmiştim.Sevgilerimle

ıvır zıvır dedi ki...

bişi var aslında :/... sevginin gücünü hepimiz biliyor ve anlıyoruzda yine sihirli bişey gibi...artık nasıl bişeyse o....
böyle okuyunca... duyunca. ..birilerinde görünce... yada fedakarlıkları hissedince... yine ve yeniden etkileniyoruz... bu yazıda öyle bir yazı galiba... paylaşım için saolun ...

TAZE NANE dedi ki...

Yazı çok güzelmiş.
Etkileyici.

YAVRU KUŞUN ANNESİ ANNEKUŞ(*YASEMİN*) dedi ki...

Çok güzel bir yazı hakikaten.

Hayat böyle bir eşle daha yaşanası olur muhakkak...